Ποινή φυλάκισης με αναστολή στον Νικόλα Νεοκλέους, από το δικαστήριο Λευκωσίας

Η εξέλιξη αυτή, ενδεχομένως να δημιουργήσει θέμα με τη διαιτητική του καριέρα αφού πλέον επιβαρύνεται το ποινικό του μητρώο. Ηδη, σύμφωνα με τον νομικό Κρις Τριανταφυλλίδη, που γνωστοποίησε την υπόθεση την οποία χειρίστηκε το γραφείο του, αυτό δημιουργεί πρόβλημα μη κατοχής καθαρού ποινικού μητρώου για τον εν λόγω διαιτητή, θέμα για το οποίο πρέπει να επιληφθεί πλέον η ΚΟΠ. Τα αδικήματα, σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου διαπράχθηκαν μεταξύ 2010 με 2011 και αφορούσαν εσκεμμένη υποκλοπή και/ή παρακολούθηση ιδιωτικής επικοινωνίας κατά παράβαση άρθρων του νόμου, του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εσκεμμένη αποκάλυψη σε άλλο πρόσωπο του περιεχομένου ιδιωτικής επικοινωνίας, γνωρίζοντας ότι η πληροφορία λήφθηκε από υποκλοπή ή παρακολούθηση ιδιωτικής επικοινωνίας κατά παράβαση των ίδιων νόμων, αλλά και εσκεμμένη χρησιμοποίηση του περιεχομένου ιδιωτικής επικοινωνίας ή έχοντας λόγο να γνωρίζει ότι η πληροφορία λήφθηκε από υποκλοπή ή παρακολούθηση ιδιωτικής επικοινωνίας.

Αφού η υπόθεση καταχωρήθηκε για εκδίκαση το 2018, ο Νικόλας Νεοκλέους αρνήθηκε τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε και άρχισε η δικαστική διαδικασία, κατά την οποία κατέθεσε ο παραπονούμενος, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι στις 24 Δεκεμβρίου 2014, ο κατηγορούμενος έδωσε κατάθεση στην Αστυνομία, όπου ανέφερε ότι ηχογράφησε τηλεφωνική επικοινωνία με τον ίδιο.

Μετά την κατάθεση Νεοκλέους, εναντίον του παραπονούμενου καταχωρήθηκε ποινική υπόθεση ενώπιον Δικαστηρίου, στα πλαίσια της οποίας ο δικηγόρος του έλαβε το μαρτυρικό υλικό, στο οποίο περιλαμβανόταν και η κατάθεση του Νεοκλέους στην Αστυνομία.

Ο Σπύρου, ανέφερε ενώπιον Δικαστηρίου ότι είχε καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης με αναστολή για τη συγκεκριμένη υπόθεση, ενώ ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε για το περιεχόμενο της επικοινωνίας του με τον κατηγορούμενο και ότι αυτή ηχογραφήθηκε, αφού ουδέποτε συγκατατέθηκε για κάτι τέτοιο.

Όπως αναφέρει η απόφαση, «ο παραπονούμενος ισχυρίστηκε ότι πληροφορήθηκε για τις παράνομες ηχογραφήσεις μετά που του κοινοποιήθηκε στον τότε δικηγόρο του το μαρτυρικό υλικό της ποινικής υπόθεσης που καταχωρήθηκε εναντίον του. Το 2018 ζήτησε από τον τότε δικηγόρο του να καταγγείλουν το συμβάν κι αυτός του είπε πως είναι εις γνώση της Αστυνομίας, αλλά όταν διαπίστωσε ότι η Αστυνομία αδρανούσε, αποφάσισε να προχωρήσει με την καταχώρηση της παρούσας υπόθεσης».

Ακολούθως, ο παραπονούμενος αντεξετάστηκε και ισχυρίστηκε ότι γνώριζε τον κατηγορούμενο ο οποίος ήταν διαιτητής, επειδή ο ίδιος ήταν μέλος της Επιτροπής Διαιτησίας της ΚΟΠ. Κατά την ίδια διαδικασία, είπε ότι κατόπιν συμβουλής του τότε δικηγόρου του, παραδέχθηκε κάποιες από τις κατηγορίες που περιλαμβάνονταν στο κατηγορητήριο της υπόθεσης, η οποία καταχωρήθηκε εναντίον του.

«Ισχυρίστηκε επίσης ότι περί τα μέσα του 2015 άκουσε κάποιες από τις ηχογραφήσεις σε τηλεοπτικό κανάλι. Ισχυρίστηκε ότι παραιτήθηκε από την Επιτροπή Διαιτησίας στις 10 Νοεμβρίου 2011, για να διεκδικήσει θέση Δημοτικού Συμβούλου στις εκλογές και πως η παραίτησή του δεν είχε καμιά σχέση με τις κατηγορίες που εκκρεμούσαν εναντίον του», καταγράφει η απόφαση.

Ισχυρίστηκε ακόμα ότι από την κατάθεση του κατηγορούμενου, προέκυψε πως ο ίδιος αποκάλυψε στην Αστυνομία το περιεχόμενο της επικοινωνίας τους, που είχε υποκλέψει, καθώς επίσης ότι το χρησιμοποίησε, όπως υποδεικνύει το Δικαστήριο.

Εκ πρώτης υπόθεση και σιγή από Νεοκλέους

Αφού το Δικαστήριο έκρινε ότι προκύπτει υπόθεση εκ πρώτης όψεως εναντίον του κατηγορούμενου, ο κατηγορούμενος δεν κατέθεσε, επιλέγοντας την τήρηση του δικαιώματος της σιωπής.

Κάλεσε ως μάρτυρα υπεράσπισής του, τον δικηγόρο Θωμά Παλάοντα, ο οποίος υποστήριξε ότι χειρίστηκε την υπεράσπιση του κατηγορουμένου, στην αγωγή που ο παραπονούμενος κατέθεσε εναντίον του.

Σύμφωνα πάντα με το Δικαστήριο, «κατά τη σύντομη αντεξέταση του, ο μάρτυρας ισχυρίστηκε ότι ετοίμασε την υπεράσπιση του κατηγορουμένους ως άνω αγωγή βασιζόμενος, σε όσα του ανέφερε ο κατηγορούμενους, χωρίς όμως να μπορεί να θυμηθεί περισσότερες λεπτομέρειες».

Ακολούθως, αγόρευσαν οι δικηγόροι των δύο πλευρών, με τον συνήγορο του παραπονούμενου να εισηγείται ότι αποδείχθηκαν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα αδικήματα και κάλεσε το Δικαστήριο να κρίνει ένοχο τον κατηγορούμενο.

Από την πλευρά του, ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου, εισηγήθηκε ότι ο παραπονούμενος δεν είναι αξιόπιστος μάρτυρας, αλλά και ότι η κατάθεσή του κατηγορούμενου δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή ως μαρτυρία, αφού αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος της μη αυτοενοχοποίησης του κατηγορουμένου.

«Εισηγήθηκε επίσης ότι υπήρξε καθυστέρηση στην καταχώρηση της υπόθεσης, η οποία παραβίασε το συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα του κατηγορουμένου να διαγνωστεί η ποινική του ευθύνη εντός του εύλογου χρόνου. Εισηγήθηκε επίσης ότι στην παρούσα υπόθεση η οποία εκκρεμεί μεταξύ των ιδιωτών δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο επίδικος νόμος τον οποίο επικαλείται ο παραπονούμενος, επειδή αυτός θεσπίστηκε για την προστασία του πολίτη από καταχρηστικές ενέργειες των αρχών του κράτους και πιο συγκεκριμένα της Αστυνομίας ή των Μυστικών Υπηρεσιών», καταγράφει η απόφαση.